Η λέξη «αλλαγή» σε προεκλογικές περιόδους σαν τούτη που διανύουμε ακούγεται συχνότερα ίσως από οποιαδήποτε άλλη. Απαντες ομνύουν στην «αλλαγή». Με δοσμένη τη λαϊκή δυσαρέσκεια ρίχνουν «άδεια» να πιάσουν «γεμάτα». Ποιος από τα εκατομμύρια των ανθρώπων του μόχθου που βιώνουν μια δυσβάστακτη πραγματικότητα δε θέλει και δεν ελπίζει για αλλαγή της; Ακριβώς αυτήν την ελπίδα έρχονται να εκμεταλλευτούν όλοι όσοι ορκίζονται ότι θα γίνουν «καταλύτες πολιτικών αλλαγών», ότι θα συμβάλουν στην «αλλαγή σελίδας», ότι η ενίσχυσή τους θα σημάνει «αλλαγή» σε μια «διαφορετική πορεία για τη χώρα»... Ολοι, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ, «Οικολόγοι - Πράσινοι», όλοι υπόσχονται αλλαγή... Και μάλιστα «αλλαγή» προς όφελος του λαού, χωρίς να χρειάζεται ο ίδιος να κουνήσει ούτε το μικρό του δαχτυλάκι μετά την απομάκρυνσή του απ' την κάλπη. Βολικό μεν, απατηλό, αποπροσανατολιστικό και επιζήμιο για το λαό, δε.

Αλλαγή σε όφελος του λαού μπορεί βεβαίως να υπάρξει. Προϋπόθεση όμως είναι να αναλάβει ρόλο «καταλύτη» ο ίδιος ο λαός. Η «αλλαγή» στην οποία αναφέρονται τα κόμματα του ευρωμονόδρομου είναι «ακάλυπτη επιταγή», γιατί κανένα απ' αυτά δεν έχει κατεύθυνση σύγκρουσης με τις αιτίες που διαμορφώνουν την πραγματικότητα, που ισχυρίζονται ότι θα αλλάξουν αν πάρουν τη λαϊκή ψήφο. Κανένα δε αμφισβητεί το ευρωενωσιακό οικοδόμημα των μονοπωλίων, τη στρατηγική που διαμορφώνει στο μέγιστο βαθμό τις βαθιά αντιλαϊκές πολιτικές που ασκούνται στο εσωτερικό των χωρών - μελών του. Κανένα δεν αμφισβητεί την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου, που κατά το «τρώγοντας ανοίγει η όρεξη», επιζητά διαρκώς μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, για μεγαλύτερα κέρδη. Κανένα δεν ψελλίζει έστω μια κουβέντα εναντίον του. Τι να αλλάξει το ΠΑΣΟΚ, που ορκίζεται στο μεγάλο κεφάλαιο; Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που ορκίζεται στην ΕΕ; Ο ΛΑ.Ο.Σ, που ορκίζεται στο «έθνος» των κεφαλαιοκρατών; 'Η οι Οικολόγοι - Πράσινοι που ορκίζονται στις μπίζνες, στα κέρδη δηλαδή, αρκεί να «πρασινίσουν»...

Το ΚΚΕ δε χάιδεψε ποτέ αυτιά μοιράζοντας φρούδες ελπίδες και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Λέει στο λαό την αλήθεια. Κι αυτή είναι πως καμία αλλαγή υπέρ των συμφερόντων δεν του χαρίστηκε ποτέ ούτε πρόκειται να του χαριστεί. Πως ό,τι άλλαξε υπέρ του ήταν αποτέλεσμα της πάλης του, της δικής του παρέμβασης. Πως όλα μπορούν να αλλάξουν αν αποφασίσει να παρέμβει αποφασιστικά, οργανώνοντας την πάλη του ενάντια σε εκείνους που ευθύνονται για τη βασανιστική πραγματικότητα που ζει, στην κατεύθυνση αλλαγής του δρόμου ανάπτυξης. Στις εκλογές ο λαός μπορεί να δρομολογήσει μια τέτοια αλλαγή, αλλάζοντας καταρχήν πολιτική επιλογή. Ρίχνοντας στην κάλπη τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ!